Ostium Sp. z.o.o

Cukier

W swojej ofercie proponujemy Państwu biały cukier, pochodzący od polskich producentów. Jest to cukier biały, doskonały do produkcji rozmaitych wyrobów spożywczych, zwłaszcza ciast, napojów, lodów, deserów, słodyczy jak również podczas codziennych kulinarnych czynności.
Produkt ten pakowany jest:
- 1 kg
- A25 kg
- A50kg
- Big Bag 1000kg

Historia cukru buraczanego.

Cukier buraczany jest obok cukru trzcinowego jedną z dwu najpopularniejszych odmian cukrów jadalnych spożywanych na świecie. Cukier buraczany, jako gotowy produkt, jest nazywany cukrem spożywczym. Pierwotnie cukier nie był, jak dziś, dodatkiem do napojów czy potraw dostępnym dla każdego, ale – jako wyjątkowy przysmak trafiał na stół bogaczy w postaci tzw. głów cukrowych. Głowy cukrowe wnoszono na stół jako osobne, wykwintne danie o charakterze egzotycznym. Nie posypywano nim niczego, nie miał on bowiem znanej nam postaci sypkiej. Był przysmakiem do ... polizania – i nie każdy z domowników mógł dostąpić tego zaszczytu!
Pierwsze dane dotyczące obecności cukru w burakach pochodzą z 1575 roku, kiedy to Francuz Olivier de Serres odkrył i podał w swojej pracy " Théâtre d'Agriculture, informację, że buraki posiadają pewna ilość cukru. Niestety jego praca nie wzbudziła szerszego zainteresowania. Kolejnym, który próbował się zmierzyć z tematem był pruski chemik Andreas Marggraf z Akademii Berlińskiej, któremu w 1747 roku udało się wyodrębnić cukier znajdujący się w korzeniach wybranych roślin okopowych. Według jego badań burak okazał się najbogatszy w ten składnik. Po raz kolejny jednak badania Marggrafa nie wzbudziły niczyjego zainteresowania.
Minęło jednak 40 lat i do sprawy powrócił uczeń Margrafa – niejaki Franz Karl Achard, Francuz mieszkający w Prusach, w 1786 opracował schemat produkcji cukru na skalę przemysłową. Tym razem wzbudził zainteresowanie swoją pracą - króla Fryderyka Wilhelma III, który zapewnił grant finansowy. W 1801 roku dzięki pożyczce - Achard nabył majątek Konary (znany wtedy pod nazwą Kunern), na Śląsku, w którym zorganizował pierwszą na świecie cukrownię. Pierwsza kampania buraczana ruszyła rok później.

O fantastycznym wynalazku Acharda dowiedzieli się Anglicy i próbowali zaofiarować wynalazcy wielką fortunę, nie tylko po to aby odsprzedał im patent ale również dlatego by osiedlił się na stałe na wyspach brytyjskich. Achard jednak pozostał obojętny na wszelkie propozycje. Tego samego roku Jessipow i Blankennagel zbudowali pierwszą w Rosji cukrownię w Aljabiewie w Guberni Tulskiej.

Jednak szybki rozkwit przemysłu cukrowego zawdzięczamy Napoleonowi Bonaparte. W roku 1806 podjął on decyzję o blokadzie kontynentalnej, mającej na celu wykluczenie Brytyjczyków z europejskiego rynku. W 1811 wydał stosowny dekret o uprawie buraków na terenie obejmującym 32000 hektarów. Dzięki własnej produkcji cukru Francja miała się uniezależnić od kolonii. Aby wzmóc produkcję Napoleon zwolnił cukrowników od płacenia podatków przez 4 lata. W 1812 Napoleon wydał drugi dekret, z rozporządzeniem o utworzeniu zakładów naukowych zajmujących się procesem produkcji buraków. W 1813 w miejscowości Passy powstała pierwsza francuska cukrownia.

Po upadku Napoleona, do Europy znowu zaczął napływać cukier trzcinowy z zamorskich koloni. Większość cukrowni buraczanych nie wytrzymała presji i prawie wszystkie zamknięto. Wydawało się, że cukier buraczany zniknął z rynku i przeszedł do historii. Jednak metoda wynaleziona przez Achard'a cieszyła się dalej zainteresowaniem. Kraje takie jak: Austria, Czechy, Polska, Węgry i Włochy, rozpoczęły własne produkcje. W 1826 została uruchomiona pierwsza w Królestwie Polskim cukrownia w Częstocicach. Jej założycielem był Henryk Łubieński, którego uznano za jednego z polskich pionierów w przemyśle cukrowym. Kolejnym etapem było przeniesienie metody produkcji cukru buraczanego do kolonii. I tak w 1838 roku powstała pierwsza cukrownia buraczana w Ameryce Północnej.

W międzyczasie zaczęto krzyżować rośliny tak aby uzyskać lepsze wyniki. Od około 1850 produkcja cukru w Europie centralnej na tyle się poprawiła, że zaczęła zagrażać produkcji cukru z trzciny. Wstrząsnęło to ekonomią kolonii, szczególnie ucierpiały Antyle i Brazylia. Okazało się, że w Europie można produkować cukier taniej. Od końca XIX kraje o klimacie umiarkowanym mogły sobie same zapewnić cukier, niezbędny do własnej konsumpcji. W latach 1800-1900 cukier przestał być rarytasem, stał się artykułem codziennego użytku we wszystkich klasach społecznych. W 1880 produkcja cukru buraczanego przekroczyła po raz pierwszy światową produkcję cukru trzcinowego. W roku 1900 produkcja roczna cukru osiągnęła 11 milionów ton z czego cukier buraczany stanowił 50%. Dziś jest jednym z najszerzej konsumowanych produktów spożywczych i jednym z najtańszych. Na początku wieku XX liczba ta wzrosła do 8 milionów ton. W połowie lat 70-tych roczna produkcja tego słodkiego przysmaku wyniosła już 80 milionów ton. Dziś na półki naszych sklepów trafia już ponad 100 milionów ton cukru w roku. Dziś cukier trafia nie tylko pod przysłowiowe strzechy, ale i na stację kosmiczną Co ciekawe, w kosmosie żaden ze znanych nam dodatków do potraw i napojów nie może występować w postaci sypkiej. Uwolnienie się kryształków cukru w warunkach nieważkości, przy braku grawitacji, mogłoby spowodować zagrożenie zarówno dla urządzeń na stacji kosmicznej, jak i dla samych astronautów. Dlatego cukier jest tam wykorzystywany w formie płynnej.

Jeśli jesteś zainteresowany produktem, skontaktuj się z nami.